Niet dat ik op dit ogenblik laaiende filosofische discussies wil aanwakkeren, maar ik stelde me zonet de vraag welk medium het meest sociale medium is: theater of internet?Op het eerste zicht zou je uiteraard vermoeden dat het theater het meest sociale medium is, maar theater slaagt er niet in om de grens tussen publiek en spel door middel van interactiviteit te doorbreken. In het slechtste geval zit je in een verduisterde zaal met het gevoel moederziel alleen naar een lijsttoneel te kijken. En neen, het is niet (meer) zo dat een internetgebruiker zijn kamer nooit verlaat.
Waar internet met sociale media zoals Twitter en Facebook het publiek niet alleen laat deelnemen aan het spel, maar het ook zoveel mogelijk zelf laat bepalen, zoekt theater als medium naarstig naar manieren en methodes om het publiek niet zozeer op scène te betrekken bij het spel, maar van het spel een gebeurtenis te maken die een onvergetelijke indruk nalaat. Maar betreur het of niet, dit noem je toch geen interactie.
Ook experimenten van Crew, Ontroerend Goed, Rimini Protokol, etc. stootten op een zekere schroom bij het publiek, schroom die internet door de evolutie van sociale media bijzonder makkelijk achter zich laat. Ken je nog andere voorbeelden van theater dat de grens tussen publiek en spel laten vervagen? Welk is jouw mening over het verband tussen theater en internet. Is internet theater? Wat kan theater van internet leren, en omgekeerd?
1 reacties:
In zekere zin heb je zeker gelijk. Maar theater heeft wel het voordeel meer de kaart van het zintuiglijke contact te trekken. Dit is iets waar internet nog een puntje aan kan zuigen.
Een reactie posten